มาน ๒ หมายถึง น. ความถือตัว; ใจ, ดวงใจ, เช่น ดวงมาน. (ป., ส.).
ก. มี เช่น มานพระบัณฑูร. (ข.).
(ถิ่น) ก. ตั้งท้อง เช่น มานลูก ข้าวมาน.
น. เครื่องกั้นบัง โดยปรกติทําด้วยผ้า ใช้ห้อยกั้นห้องหรือประตูหน้าต่างเป็นต้น,โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น ม่านควัน.
น. เยื่อผิวลูกตาสําหรับบังคับแสงให้เข้าตามากหรือน้อย.
น. เครื่องบังหน้าต่างในระดับตา มักทำด้วยผ้า.
น. ฉากพับได้ติดกับเสาเมรุทั้ง ๔ ด้าน.
น. ม่านที่แขวนห้อยไว้ที่เสาเมรุทั้ง ๔ ด้าน.